De kleurrijke stad Granada
Blijf op de hoogte en volg Anne
06 December 2015 | Nicaragua, Granada
Lieve vrienden en familie in Nederland,
Eindelijk een blog vanuit Nicaragua... Het heeft even geduurd. En wel op mijn verjaardag (hier is het nog 5 december, maar bij jullie al 6!) Ik ben alweer drie weken weg, de tijd gaat echt ontzettend snel. s avonds laat kwam ik in Managua aan. Managua staat bekend als een gevaarlijke stad, dus ik werd door een taxi opgehaald en naar het hostel in Granada gebracht. Was echt gek om midden in de nacht helemaal alleen aan te komen op een vreemde plek. Voor de eerste dagen had ik een kamer voor mezelf geboekt. Het was echt net een gevangenis... Er stond een bed, een metalen kast en ik had tralies voor de ramen. Dus daarna heb ik maar gevraagd of ik in de dorm kon slapen. Dit was inderdaad een stuk gezelliger! De eerste dagen heb ik de stad verkend en wat activiteiten gedaan. Granada is echt een hele mooie, gezellige en drukke stad. Overal op straat staan kraampjes waar je eten kunt kopen en er is een hele grote markt waar je echt alles kunt kopen. Het leuke aan Granada is dat alle huizen een ander kleurtje hebben, echt een hele vrolijke stad. Ook zie je hier in de stad nog veel paard en wagens. In het hostel leer je ook heel snel mensen kennen, dus je bent nooit alleen. De mensen hier zijn echt super vriendelijk en willen je overal mee helpen. Het leukste vind ik nog wel om met de bus te gaan, de chickenbus. Dit zijn grote gele bussen waar heel veel mensen en spullen in gaan. Vaak vertrekt de bus als deze vol is. Voordat de bus vertrekt komen er allerlei mensen de bus binnen gelopen die eten verkopen. Ze gaan van bus naar bus. Er wordt ook echt veel eten verkocht voor de bus vertrekt (herkenbaar Mijke?). Het is leuk om af en toe herinnerd te worden aan Afrika. Mensen dragen hier namelijk ook dingen op hun hoofd, voelt erg vertrouwd. Verder voel ik me hier echt heel erg groot. Vooral de vrouwen zijn hier echt klein. Mijn Spaanse lerares was 1.50 meter. Vast een grappig gezicht als we samen over straat liepen.
Eigenlijk was mijn plan om de eerste week gelijk al te beginnen met Spaanse lessen. Maar ik vond het eigenlijk wel leuk om eerst de stad en de omliggende plaatsen een beetje te verkennen. De tweede week ben ik wel begonnen met mijn Spaanse lessen. Iedere doordeweekse dag had ik van 08.00 tot 12.00 uur Spaanse les, van 14.00 tot 17.00 uur een activiteit en ik woonde en at bij een gastgezin. Best wel spannend aangezien ik weinig tot geen Spaans sprak. Het gezin was echt heel erg leuk! Een oma, dochter met drie kinderen, twee Duitse vrijwilligers en de hond Madonna. Ze spreken hier echt alleen maar Spaans, geen woord Engels. Dus aan het begin had ik weinig te vertellen tijdens het eten en probeerde ik dingen met handen en voeten duidelijk te maken. Bij mijn gastgezin was het echt altijd druk, altijd familie en vrienden over de vloer. En er waren twee meisjes (kleinkinderen) die al mijn spullen reuze interessant vonden. Ze waren altijd waar ik was. Als ik een luchtje op deed wilden ze dat ook, als ik een koekje nam wilde ze dat ook (het liefst alle koekjes) en ze vonden het erg leuk om mijn muziek te luisteren of met mijn mobiel foto/s te maken (ik kan op deze computer niet de goede leestekens vinden... Sorry...). De twee meiden waren trouwens 2 en 4 jaar oud. Je had echt geen moment privacy, haha!
Over het eten gesproken... Dat is vooral rijst, rijst en rijst en bonen, bonen en bonen. Ze noemen het hier ook wel Gallo Pinto. Dat kreeg ik in mijn gastgezin zo ongeveer iedere dag... In de restaurants hier is wel van alles te krijgen. Dus ik hoop dat ik dit keer niet tien kilo dikker thuiskom net als van Ghana. Naast gallo pinto heb ik wel nog andere lekkere dingen geproefd! De tacos en tortillas zijn hier heerlijk! Over mijn Spaans gesproken, ik heb nu twee weken lang Spaans gehad en in mijn gastgezin veel kunnen oefenen. Ik kan mezelf aardig redden en heb zelfs een diploma gekregen (zie foto). De activiteiten die de school aanbood waren ook heel erg leuk. Ik heb onder andere voor het eerst paard gereden (was geen succes), heb een actieve vulkaan beklommen (was echt tof), heb kookles gehad, ben naar een heel mooi meer geweest, heb eilandjes met een boot bezocht, gekanoet. Dat paardrijden was echt verschrikkelijk. Aan het begin leek het allemaal heel leuk. We gingen met de paarden de vulkaan op. Maar de paden werden steeds smaller en we gingen steeds hoger. Omhoog ging nog wel, maar toen gingen we naar beneden. Aangezien het ook de eerste dag was dat ik Spaans had, had ik de instructies niet goed begrepen. Mijn paard vond het blijkbaar nogal leuk om naar beneden te gaan, dus die begon te rennen. Hij ging dwars door alle struiken en bomen heen en ik had geen idee hoe ik hem moest stoppen. Ik kwam dus onder de schaafwonden terug. Mijn gastgezin heeft het er nog over, Anne en Caballo Loco (gek paard). Sindsdien zeg ik: Fue mi primera y mi ultima vez (het was mijn eerste en mijn laatste keer).
4 december was mijn laatste dag op mijn Spaanse school. Mijn docent zei op een gegeven moment dat er een activiteit was voor de studenten. Toen ik beneden kwam zag ik een tafel met allemaal ballonnen, cola en taart. Dit hadden ze geregeld voor mijn verjaardag, echt super lief. Vervolgens ging ze allemaal verjaardagsliedjes in het Spaans zingen. Ik heb nog steeds geen idee hoe ze wisten dat ik bijna jarig was... Wel echt heel leuk.
Vandaag ben ik voor een nachtje naar een hostel in de stad gegaan. Ik heb een telefoon gekocht zodat ik de hostels kan bellen (via de mail krijg je namelijk geen reactie...). Vandaag het eerste hostel gebeld en jawel in het Spaans, ze spraken geen Engels.... Het is toch makkelijker als je tegenover iemand staat. Maar het is gelukt en morgen vertrek ik naar het noorden, naar Leon. Dit betekent dus dat ik op mijn verjaardag in een bus zit, haha! Het plan is om nu weer twee weken te gaan reizen. De twee weken Spaanse les waren namelijk best intensief. Naast het hebben van 4 uur les per dag en een activiteit had ik ook nog iedere dag huiswerk.. Nadat ik twee weken heb gereisd ga ik denk weer les nemen en bij een gastgezin wonen! Het is me erg goed bevallen en zo leer je de cultuur goed kennen. Daarna hoop ik dat mijn Spaans voldoende is voor de rest van mijn reis. Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar ik denk dat de fotos ook een duidelijk beeld geven! En is voor jullie ook leuk om naar te kijken.
P.S. Wie heeft de kerstboom al staan? Hier in Nicaragua houden ze van kitsch... Heel veel kitsch, haha! Overal nep kerstbomen met veel glitters en lichtjes. Hoe meer, hoe beter. Niet echt mijn smaak maar wel heel gezellig. En echt overal hoor je kerstmuziek (al drie weken lang...).
Liefs Anne
Eindelijk een blog vanuit Nicaragua... Het heeft even geduurd. En wel op mijn verjaardag (hier is het nog 5 december, maar bij jullie al 6!) Ik ben alweer drie weken weg, de tijd gaat echt ontzettend snel. s avonds laat kwam ik in Managua aan. Managua staat bekend als een gevaarlijke stad, dus ik werd door een taxi opgehaald en naar het hostel in Granada gebracht. Was echt gek om midden in de nacht helemaal alleen aan te komen op een vreemde plek. Voor de eerste dagen had ik een kamer voor mezelf geboekt. Het was echt net een gevangenis... Er stond een bed, een metalen kast en ik had tralies voor de ramen. Dus daarna heb ik maar gevraagd of ik in de dorm kon slapen. Dit was inderdaad een stuk gezelliger! De eerste dagen heb ik de stad verkend en wat activiteiten gedaan. Granada is echt een hele mooie, gezellige en drukke stad. Overal op straat staan kraampjes waar je eten kunt kopen en er is een hele grote markt waar je echt alles kunt kopen. Het leuke aan Granada is dat alle huizen een ander kleurtje hebben, echt een hele vrolijke stad. Ook zie je hier in de stad nog veel paard en wagens. In het hostel leer je ook heel snel mensen kennen, dus je bent nooit alleen. De mensen hier zijn echt super vriendelijk en willen je overal mee helpen. Het leukste vind ik nog wel om met de bus te gaan, de chickenbus. Dit zijn grote gele bussen waar heel veel mensen en spullen in gaan. Vaak vertrekt de bus als deze vol is. Voordat de bus vertrekt komen er allerlei mensen de bus binnen gelopen die eten verkopen. Ze gaan van bus naar bus. Er wordt ook echt veel eten verkocht voor de bus vertrekt (herkenbaar Mijke?). Het is leuk om af en toe herinnerd te worden aan Afrika. Mensen dragen hier namelijk ook dingen op hun hoofd, voelt erg vertrouwd. Verder voel ik me hier echt heel erg groot. Vooral de vrouwen zijn hier echt klein. Mijn Spaanse lerares was 1.50 meter. Vast een grappig gezicht als we samen over straat liepen.
Eigenlijk was mijn plan om de eerste week gelijk al te beginnen met Spaanse lessen. Maar ik vond het eigenlijk wel leuk om eerst de stad en de omliggende plaatsen een beetje te verkennen. De tweede week ben ik wel begonnen met mijn Spaanse lessen. Iedere doordeweekse dag had ik van 08.00 tot 12.00 uur Spaanse les, van 14.00 tot 17.00 uur een activiteit en ik woonde en at bij een gastgezin. Best wel spannend aangezien ik weinig tot geen Spaans sprak. Het gezin was echt heel erg leuk! Een oma, dochter met drie kinderen, twee Duitse vrijwilligers en de hond Madonna. Ze spreken hier echt alleen maar Spaans, geen woord Engels. Dus aan het begin had ik weinig te vertellen tijdens het eten en probeerde ik dingen met handen en voeten duidelijk te maken. Bij mijn gastgezin was het echt altijd druk, altijd familie en vrienden over de vloer. En er waren twee meisjes (kleinkinderen) die al mijn spullen reuze interessant vonden. Ze waren altijd waar ik was. Als ik een luchtje op deed wilden ze dat ook, als ik een koekje nam wilde ze dat ook (het liefst alle koekjes) en ze vonden het erg leuk om mijn muziek te luisteren of met mijn mobiel foto/s te maken (ik kan op deze computer niet de goede leestekens vinden... Sorry...). De twee meiden waren trouwens 2 en 4 jaar oud. Je had echt geen moment privacy, haha!
Over het eten gesproken... Dat is vooral rijst, rijst en rijst en bonen, bonen en bonen. Ze noemen het hier ook wel Gallo Pinto. Dat kreeg ik in mijn gastgezin zo ongeveer iedere dag... In de restaurants hier is wel van alles te krijgen. Dus ik hoop dat ik dit keer niet tien kilo dikker thuiskom net als van Ghana. Naast gallo pinto heb ik wel nog andere lekkere dingen geproefd! De tacos en tortillas zijn hier heerlijk! Over mijn Spaans gesproken, ik heb nu twee weken lang Spaans gehad en in mijn gastgezin veel kunnen oefenen. Ik kan mezelf aardig redden en heb zelfs een diploma gekregen (zie foto). De activiteiten die de school aanbood waren ook heel erg leuk. Ik heb onder andere voor het eerst paard gereden (was geen succes), heb een actieve vulkaan beklommen (was echt tof), heb kookles gehad, ben naar een heel mooi meer geweest, heb eilandjes met een boot bezocht, gekanoet. Dat paardrijden was echt verschrikkelijk. Aan het begin leek het allemaal heel leuk. We gingen met de paarden de vulkaan op. Maar de paden werden steeds smaller en we gingen steeds hoger. Omhoog ging nog wel, maar toen gingen we naar beneden. Aangezien het ook de eerste dag was dat ik Spaans had, had ik de instructies niet goed begrepen. Mijn paard vond het blijkbaar nogal leuk om naar beneden te gaan, dus die begon te rennen. Hij ging dwars door alle struiken en bomen heen en ik had geen idee hoe ik hem moest stoppen. Ik kwam dus onder de schaafwonden terug. Mijn gastgezin heeft het er nog over, Anne en Caballo Loco (gek paard). Sindsdien zeg ik: Fue mi primera y mi ultima vez (het was mijn eerste en mijn laatste keer).
4 december was mijn laatste dag op mijn Spaanse school. Mijn docent zei op een gegeven moment dat er een activiteit was voor de studenten. Toen ik beneden kwam zag ik een tafel met allemaal ballonnen, cola en taart. Dit hadden ze geregeld voor mijn verjaardag, echt super lief. Vervolgens ging ze allemaal verjaardagsliedjes in het Spaans zingen. Ik heb nog steeds geen idee hoe ze wisten dat ik bijna jarig was... Wel echt heel leuk.
Vandaag ben ik voor een nachtje naar een hostel in de stad gegaan. Ik heb een telefoon gekocht zodat ik de hostels kan bellen (via de mail krijg je namelijk geen reactie...). Vandaag het eerste hostel gebeld en jawel in het Spaans, ze spraken geen Engels.... Het is toch makkelijker als je tegenover iemand staat. Maar het is gelukt en morgen vertrek ik naar het noorden, naar Leon. Dit betekent dus dat ik op mijn verjaardag in een bus zit, haha! Het plan is om nu weer twee weken te gaan reizen. De twee weken Spaanse les waren namelijk best intensief. Naast het hebben van 4 uur les per dag en een activiteit had ik ook nog iedere dag huiswerk.. Nadat ik twee weken heb gereisd ga ik denk weer les nemen en bij een gastgezin wonen! Het is me erg goed bevallen en zo leer je de cultuur goed kennen. Daarna hoop ik dat mijn Spaans voldoende is voor de rest van mijn reis. Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar ik denk dat de fotos ook een duidelijk beeld geven! En is voor jullie ook leuk om naar te kijken.
P.S. Wie heeft de kerstboom al staan? Hier in Nicaragua houden ze van kitsch... Heel veel kitsch, haha! Overal nep kerstbomen met veel glitters en lichtjes. Hoe meer, hoe beter. Niet echt mijn smaak maar wel heel gezellig. En echt overal hoor je kerstmuziek (al drie weken lang...).
Liefs Anne
-
06 December 2015 - 08:13
Monique En Marc:
Lieve Anne,
Feliz cumpleanos met je verjaardag. Wij zullen je verjaardag hier ook vieren. Wat leuk om te lezen dat je het goed naar je zin hebt. Het verhaal en de plaatsen zijn ook zo herkenbaar. Heb je al tamalis gegeten? Daar zijn ze gek op richting de kerstdagen.
Geniet van je dag en je reis. Liefs Marc en Monique -
06 December 2015 - 09:24
Tom:
Jeeej, daar is ie dan, de eerste blog! Zal je ook altijd zien, dat ze jou dan op zo'n fanatiek paard zetten haha.. Maar als ik de foto's zo zie, was het in ieder geval niet voor niets, mooi hoor! Hoeveel kilo is je backpack inmiddels lichter door die jonge kleptomanen?
Nou, hopelijk was je verjaardag in de bus toch gezellig, fijne reis verder weer! Liefs, Tom -
06 December 2015 - 16:17
Opa:
Hallo Anne,
Gefeliciteerd met je verjaardag. Ik heb je verhaal gelezen en je foto's gezien. Het ga je goed.
Van Opa -
06 December 2015 - 18:55
Sandra:
Lieve Anne,
Allereerst van harte gefeliciteerd! Wat lief dat ze er op Spaanse les aandacht aan besteed hebben.
Leuk om via je blog op de hoogte te blijven van al je belevenissen :) Fijne reis verder en blijf blogs schrijven hè!
Liefs,
Sandra
-
06 December 2015 - 19:34
Sjanie Heijnsv:
Hoi Anne Van Harte Gefeliciteerd met je 26 ste cerjaardag. Leuk dat we je kunnen volgen en dat ke het naar je zin hebt. Lieve groet Carl en Sjanie -
06 December 2015 - 21:15
Jose:
Gefeliciteerd anne -
06 December 2015 - 23:21
Marijke:
Hoi Anne
Gefeliciteerd met je verjaardag.
Wat een bikkel ben je toch je doet het toch maar even allemaal in je eentje
Heel veel plezier kanjer, ik kijk uit naar je volgende verhaal en mooie foto's
Xx Marijke -
06 December 2015 - 23:55
Loes:
Hoi Anne,
kan nog net , gefeliciteerd met je verjaardag..
genoten van je reisverslag , als ik jong was zou ik ook zo gaan...
geniet er lekker van.
groetjes Tante Loes -
07 December 2015 - 12:08
Kim:
Hoi nichtje!
Que tal?
Goed te lezen dat je het naar je zin hebt. Ga mooie dingen beleven en vooral heel erg genieten! Voor je het weet zit je weer op een of ander saai kantoor...
Liefs -
07 December 2015 - 15:16
Lidewij:
Woow leuk zeg! Klinkt echt super, wel jammer van het paardrijden, haha ik zie je al gaan ;). Wat een schattige kinderen :) Veel plezier en tot je volgende verhaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
